در خبر‌ها آمده بود کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران خواستار پاسخ این مجموعه در خصوص مالکیت باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال تهران شده است.
البته اصل خبر برای تمام علاقه‌مندان و هواداران دو باشگاه تکراری است، چون سال‌هاست که کنفدراسیون آسیا خواستار مشخص شدن وضعیت مالکیت این دو باشگاه است و دقیقاً سال‌هاست که مسئولان ورزش ایران در فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش با سند‌سازی‌های خاص خود عملاً همه را سرکار گذاشته‌اند. نکته قابل تأمل ماجرا هم درست همین‌جاست، یعنی اینکه همه می‌دانند سر کار هستند، اما کسی کاری انجام نمی‌دهد و همه سند‌سازی‌ها و دروغ‌پرداری‌های فدراسیون فوتبال را باور می‌کنند. اصلاً انگار کنفدراسیون فوتبال آسیا هم به نوعی با این کار کنار آمده، والا سابقه نشان می‌دهد آن‌ها تعارفی در این خصوص با کشور‌های خاطی ندارند، اما وقتی نوبت به دو باشگاه همیشه بدهکار و دولتی و بیت‌المال‌خور فوتبال ایران می‌رسد، انگار چشم‌هایشان نمی‌بیند و گوش‌هایشان هم نمی‌شنود.
ارسال این نامه جدید به نوعی باز شدن یک زخم کهنه است؛ زخم خصوصی‌سازی سرخابی‌ها، موضوعی که همیشه در ایام پایانی سال داغ می‌شود، اما هیچگاه به سرانجامی نمی‌رسد. داستانی که همیشه وقتی پای انتخابات وسط باشد به شکل عجیب و هیجان انگیزی با سروصدا داغ می‌شود، اما خیلی زود از تکاپو می‌افتد و همه چیز فراموش می‌شود. همین چند وقت پیش بود که وقتی نام دو باشگاه بدهکار ایران در فرابورس مطرح شد، حتی یک خریدار هم پیدا نشد تا آن‌ها همچنان به وزارت ورزش چسبیده باشند. چسبیده‌هایی که البته برای وزارت نان و آب دارند که اگر نداشتند، سال‌ها قبل وزارت ورزش قید آقا بالاسری آن‌ها را زده بود و برای همیشه واگذارشان کرده بود.
حالا هم ماجرا همین است، طبق شنیده‌ها کنفدراسیون فوتبال آسیا تا ۱۱ فروردین‌ماه فرصت رسیدگی به کمبود‌های باشگاه‌ها را داده و هرگونه تخلف را با جریمه‌های سنگین خود که از یک سال پیش وضع کرده، روبه‌رو خواهد کرد، یعنی اینکه این دو باشگاه همیشه بدهکار تقریباً یک ماه و نیم فرصت دارند تا تکلیف خود را روشن کنند که بدیهی است با توجه به ایام پایان سال چنین امری عملاً غیرممکن است، هرچند که اگر این تهدید در مقطع زمانی دیگری هم صورت می‌گرفت باز هم تفاوتی در نتیجه نداشت.
کنفدراسیون فوتبال آسیا خواهان توضیح شفاف درباره تعیین تکلیف سهام باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال و معضلات مالی این باشگاه‌ها از فدراسیون فوتبال شده است. طبیعی است، پاسخ مانند تمام سال‌های گذشته مشخص است؛ استقلال را روی کاغذ به ارگانی می‌بخشند و پرسپولیس را به جایی دیگر درست مانند تمام واگذاری‌های سال‌های قبل، اما چیزی که مهم است اینکه آن‌ها همچنان جیره‌خوار وزارت ورزش هستند و بس، وزارتی که طی تمام سال‌ها و دهه‌های گذشته با وجود سر دادن شعار خصوصی‌سازی سرخابی‌ها هیچ عزمی برای آن نداشته است.
این نامه هم مانند تمام نامه‌های گذشته پاسخ داده خواهد شد. هیچ تغییری هم رخ نخواهد داد، اما با این شرایط حالا بهتر از هر زمان دیگری می‌توان فهمید که چرا فوتبال ایران طی چند دهه از شکل‌گیری خود همیشه درجا زده و بقیه از آن سبقت گرفته‌اند. فوتبال ایران سال‌هاست اسیر خودفریبی است که مسئولان ورزش و فدراسیون آن را به اسم حرفه‌ای بودن نهادینه و کنفدراسیون فوتبال آسیا را هم در این مورد با خود همراه کرده‌اند.
